پروتکل زیگبی در دهه ی ۱۹۹۰ توسط یک گروه از شرکت‌های بزرگ مخابراتی و الکترونیکی ایجاد شد. این گروه که با نام "اتحادیه زیگبی" (Zigbee Alliance) شناخته می‌شود، شامل شرکت‌هایی نظیر فیلیپس، موتورولا، اینفینیون، هیتاچی و اینتل بود. هدف اصلی این اتحادیه این بود که یک پروتکل بی‌سیم کوتاه برد را توسعه دهد که برای اتصال و کنترل دستگاه‌های کوچک و هوشمند استفاده شود.

در سال ۲۰۰۳، نسخه اولیه پروتکل زیگبی با نام Zigbee 2004 منتشر شد. این نسخه اولیه شامل مشخصات لایه‌های کاربردی، شبکه و فیزیکی بود و قابلیت‌های اصلی مانند شبکه‌بندی پوششی، مصرف انرژی کم و امنیت را فراهم می‌کرد.

در سال‌های بعد، نسخه‌های بهبود یافته‌تری از پروتکل زیگبی عرضه شد. در سال ۲۰۰۶، نسخه Zigbee 2006 به بازار عرضه شد که مشکلات و نقاط ضعف نسخه قبلی را برطرف کرده بود. سپس در سال‌های بعد، نسخه‌های Zigbee PRO، Zigbee IP و Zigbee 3.0 منتشر شدند که قابلیت‌ها و امکانات پروتکل را بهبود بخشیدند و توسعه و استفاده از پروتکل را در برنامه‌های مختلف گسترش دادند.

تا به امروز، پروتکل زیگبی به عنوان یک استاندارد مورد تأیید صنعتی در حوزه‌های مختلفی مانند خانه هوشمند، ساختمان هوشمند، صنعت و سلامتی استفاده می‌شود. این پروتکل همچنین در شبکه‌های حسگری و کنترلی مورد استفاده قرار می‌گیرد و به عنوان یک راهکار بی‌سیم موثر و قابل اعتماد شناخته می‌شود.